Jest poniedziałek więc rzucę banałem (bo poniedziałki jakoś tak wydają mi się banalne 😁):

Filmy wykrzywiają nasze postrzeganie rzeczywistości.

Bo i czego przez lata nauczyły nas filmy o prawnikach?

Że sąd to teatr na którego deskach zawsze rozgrywa się epicka tragedia.

Konflikt, intryga, zwaśnione strony i świadkowie stający przed trudnymi wyborami.

Ale nie każda sprawa musi obfitować w niewyjaśnione okoliczności, nagłe zwroty akcji i oczywiście w licznych świadków.

Dajmy na to oddałeś do drukarni materiały klienta, które przygotowywałeś z najwyższą pieczołowitością. Bo akurat pracowałeś na już istniejącym, dobrze rozpoznawalnym brandzie, którego księga marki jest starsza niż Twoja agencja. Tutaj kolor żółty to „#e4ff19”, a nie „#d4e51b” czy „#f4ff87”. Klient nie musiał tego powtarzać, bo dla Ciebie „brand identity” jest świętością.

Ale najwyraźniej nie dla pewnej drukarni.

I chociaż całość materiałów wyszła rewelacyjnie, a pole znaku ma kolor żółty to jednak nie jest to TEN żółty.

Co klient od razu zauważył (taki szczególny dar Pana Dyrektora ds. Rozwoju Marki)

I właściwie wszystko w sprawie jest bezsporne: było zamówienie i zostało zrealizowane. Kolor jaki wyszedł każdy widzi.
Ba, drukarnia nawet przyznała, że żółty jest „ciutkę” inny niż w zamówieniu, ale podkreśliła, że różnica jest zauważalna tylko dla wybitnych poligrafów.

No i mamy spór stricte prawny.

• Twoim zdaniem część materiałów obciążona jest wadą istotną polegającą na brakach estetycznych.
• Zdaniem drukarni wada albo nie istnieje, albo jest nieistotna i nie zmniejsza użyteczności wydruku.

Całość sprawy nie będzie więc opierać się o mniej lub bardziej „lotnych” świadków, ani też strony nie będą na łasce i niełasce biegłego.

Nie, całość procesu, w miejsce heroicznych wysiłków stron, sprowadzi się do tego jaki pogląd prawny akurat przyjmie sędzia rozpoznający sprawę.

Tyle, że jeżeli sądzisz się z drugą stroną o kilkadziesiąt tysięcy złotych to poznanie tej opinii prawnej może Cię słono kosztować.

Jest jednak na to sposób i nazywa się…

Rozdrobnienie roszczenia

 Sąd to nie teleturniej i nie ma tutaj obowiązku „pójścia na całość”.

Przeciwnie, nic nie stoi na przeszkodzie, abyś złożył pozew na symboliczną kwotę i zachował roszczenie o pozostałą część.

To jest właśnie „rozdrobnienie roszczenia”.

Przykładowo w naszej sprawie błędnego koloru potencjalnie masz roszczenie o obniżenie ceny o 20.000 zł.
Ryzyko przegrania sprawy to 300 zł opłaty sądowej i 2.400 zł kosztów pełnomocnika. W sumie 2.700 zł.

Alternatywnie możesz jednak założyć sprawę o 500 zł (zachowując prawo do żądania 19.500 zł) i wtedy ewentualna przegrana kosztować Cię będzie 30 zł opłaty sądowej i 60 zł kosztów adwokackich. W sumie 90 zł.

Dużo? Mało? Oceń sam.

Pamiętaj tylko, że im wyższa kwota tym bardziej drastyczna będzie ta różnica.

A co da Ci taki wyrok o 500 zł?

Otóż jak wypowiedział się Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 29 marca 1994 r. (III CZP 29/94).

W procesie o dalszą – ponad prawomocnie uwzględnioną – część świadczenia z tego samego stosunku prawnego, sąd nie może w niezmienionych okolicznościach odmiennie orzec o zasadzie odpowiedzialności pozwanego.

Myślę, że czujesz pismo nosem, ale napiszę to dużymi literami (nie dosłownie, bo CAPSLOCK jest bleeee…):

jeżeli sąd co do zasady przyznał Ci rację w sprawie o 500 zł to przyzna Ci też ją w sprawie o pozostałe 19.500 zł.

Osobiście staram się nie nadużywać pozwów „sondujących”, ale wygrana w takiej sprawie już trzykrotnie zakończyła się dla moich klientów zawarciem ugody pozasądowej.

Traktuj to więc rozdrobnienie roszczenia jako szczególny instrument dedykowany TYM szczególnym sprawom z gatunku „na dwoje babka wróżyła„.

Potrzebujesz sprawdzonego wzoru umowy?

Brak czasu na czytanie?

Zobacz także:

• Zawezwanie do próby ugodowej – co to jest postępowanie pojednawcze i jako może pomóc Ci odzyskać pieniądze, albo uniknąć przedawnienia faktury.
• Określenie wynagrodzenia należnego Agencji – jak ustalić należne Ci wynagrodzenie jeżeli nie wpisałeś go do umowy.

Podziękowania dla:

• Photo by Ryoji Iwata on Unsplash