Przez ostatnie miesiące na blogu było trochę bardziej cicho (albo „ciszej„) i treści pojawiało się zdecydowanie mniej.
Teraz mogę w końcu z dumą powiedzieć dlaczego: otóż – wbrew obiegowej opinii – nie jestem totalnym leniem 😉.
Od zeszłego roku wspólnie z Marcinem Kopczyńskim pracowałem nad projektem Lexomat.pl, który obecnie rozwinął się na tyle, że mogę się tutaj z nim pokazać.
Ba, pochwalić nawet!
Czym jest Lexomat?
Ten gość po lewej to ja.
No dokładnie 10 lat młodsza wersja mnie.
Minę mam niewesołą, bo w tamym okresie dotarło do mnie na co się porwałem „idąc na swoje”.
Z nosa spadły mi tak zwane „różowe okulary” młodego przedsiębiorcy, a rzeczywistość zaczęła dość natarczywie dobijać się do drzwi mojej kancelarii.
Skłamałbym gdybym powiedział, że dzisiaj jest łatwo i przyjemnie. Pod wieloma względami jest trudniej.
Natomiast przez tę dekadę prowadzenia własnego biznesu zyskałem nie tylko doświadczenie (jakkolwiek banalnie by to nie brzmiało), ale przede wszystkim… odporność.
Przez lata prowadzenia bloga trafiło do mnie mnóstwo pytań z gatunku:
„Panie Bartoszu klient chce od nas XYZ, czy musimy mu to dać?”
Gdyby jednak rzetelnie zebrać i usystematyzować te pytania to absolutnym top 1 byłoby pytanie o…
Myślę, że nie będzie tutaj niespodzianek, ale…
…
…jeszcze podbuduję napięcie…
W biznesie bywa zupełnie jak w małżeństwie: czasem stronom jest ze sobą nie po drodze.
Bywa, że Ciebie i klienta dzieli zbyt duża różnica charakterów, aby udało się wam dalej konstruktywnie współpracować.
To się zdarza, zwłaszcza jeżeli między agencją, a klientem od samego początku coś „nie zatrybiło”.
Dużo większa jest jednak szansa, że jeżeli chcesz się z klientem rozejść to druga strona na to solidnie zapracowała.
Na przykład notorycznie przeciągając terminy na akceptowanie przygotowanych przez Ciebie materiałów.
Miałem okazję wypowiedzieć się dla NowyMarketing.pl na temat praw autorskich do „utworów” stworzonych przez AI.
Piszę „utworów”, bo te w rozumieniu prawa autorskiego może stworzyć jedynie człowiek.
Innej koncepcji obronić się nie da nie popadając przy tym w absurdy: sztuczna inteligencja nie może przecież pozywać, być pozwana ani zawrzeć z nami umowy.
